Hiesa XX mendeko bigarren erdiko lehen pandemia da, baina bere jatorria Afrika Erdian bilatu behar da, ziurrenik gizaki baten lehen infekzioa gertatu zen lekuan. Atzera begirako azterketa batek, munduko hainbat lekutan bildutako sueroekin egindakoak, GIBak jotako lehen kasua Zairen, 1959an, eman zela argitu du. Estatu Batuetan egiaztatutako lehenengo kasuak jada 1968an eman ziren.
Dirudienez, Afrika Erdiko eskualde txiki batean mugatuta egon eta gero, birusa hirurogeiko hamarkada hasieran kontinentean zehar zabaltzen joan zen, endemikoa den Karibera igaro zen, eta handik Europara eta Ameriketara iritsi zen. Birus honen ondorio izugarriek jatorri berria duten arren, biologoek naturaren antzinako asmakizun bat dela pentsatzen dute, eta ez batzuek esan zuten bezala, CIAk sortutako eragile infekzioso bat.
Zorionez, izurritea oso tarte motzean aurrerapen oso garrantzitsuak eman ahal izan diren garapen zientifiko garai batean hedatu da. Horrela, 1981etik, lehen kasuak agertu ziren urtetik, soilik 10 urtetan gaixotasunetik bere patogenizitatea, kutsagarritasuna eta birulentzia frogatzera igaro da, honek ekarri duen jarrera aldaketarekin; egun herrialde askotan osasun publikoko arazo handientzat hartzen da.
Ohiko familia baloreen gainbeherak, Vietnameko gerraren etsipenak, sexu bidez transmititutako gaixotasunen desdramatizazioa eragin zuen penizilinaren aurkikuntzak eta antisorgailuen erabilera handiak gizarte iparramerikarrean 1960-1970 artean eragin zuen iraultza sexualarekin batera eman zen. Baina ziurrenik, hirurogeita hamarreko hamarkadan bai gaixotasun honen transmisioa, bai sexu bidez transmititzen diren beste batzuena gehien erraztu zuena 1969an emandako gay askatasun mugimendua izan zen.
Infekzio mota hauen handitze deigarria, batez ere oso promiskuoa den populazio homosexualetan, sendagileek ez zuten oso serioski hartzen ikerketa sakonak egiteko. Are gehiago, sendagile askok, aldekotzat hartu ez zitzaten, hainbeste gehiegikeriek izan zitzaketen arriskuei buruz bere gaixoekin hezitzaile papera betetzea ekiditen zuten.
Birusaren hedatze handi hau populazio homosexualean ez ezik, askotan orratz eta xiringa bera erabiltzen zuten droga erabiltzaileengan, sarri koagulazio faktoreak jasotzen zituzten hemofilikoengan eta esterilizazio bermerik gabe injekzioak jasotzen zituzten biztanleengan ere ematen zen.
Hiesaren ikerketan hain azkar aurreratu zen lehen giza erretrobirus honen aurkikuntzari eta ahalbidetu zuen isolatze metodoari esker. Hiesaren benetako ikerketa 1981ean hasi zen lehen kasuen deskribapenarekin, hasiera batean pentsatu zen ez bezala, arrisku talde jakin bati ez dagokion gaixotasuna.